முன்னுரை

சிலுவைப்பாதை என்னும் பக்தி முயற்சியை அறிமுகப்படுத்தியவர் புனித அசிசி பிரான்சிஸ். எளிய மக்களும் எளிதில் புரிந்து கொள்ள வேண்டும் எனும் உயரிய நோக்கோடு, இயேசுவின் பிறப்பை நினைவூட்ட "குடில்" என்னும் அடையாள முறையை செயல்படுத்திய அவர், இயேசுவின் இறப்பை பற்றி நாம் தியானிக்கவும், அந்த கல்வாரி பலியை நினைவுகூறவும் "சிலுவைப்பாதை" என்னும் பக்தி முறையை கற்றுத்தந்தார். இது, கத்தோலிக்கர்களுக்குள் தவக்காலத்தின் முக்கிய அடையாளமாக மாறியிருப்பது, அவரது சாலச்சிறந்த தொலைநோக்குப் பார்வையை வெளிப்படுத்துகிறது. ஊடக வழி இறைவார்த்தை அறிவிப்பின் முதல் முயற்சியாக இதனைக் கருதுவதில் தவறில்லை. சிலுவைப்பாதை நிலைகள், இயேசுவின் துன்பங்களை நினைவுகூர்ந்து, அவரது தியாகத்தை நம் வாழ்வில் சிந்திக்க வழிவகுக்கும் ஒரு ஆழமான பக்தி முயற்சியாக விளங்குகிறது.

இந்நிலையில், இந்த 2025 ஆம் ஆண்டில் மற்றுமொரு பிரான்சிஸ்கன் சிறப்பினை நினைவு கூறுகிறோம். புனித ஃபிரான்சிஸ் அசிசியாரின் "படைப்புகளின் கீதம்" (Canticle of the Creatures) எனும் பாடலியற்றலின் எண்ணூற்றாண்டு விழாவினை இவ்வாண்டு கொண்டாடுகிறோம், இதனடிப்படையில், இந்த சிலுவைப்பாதையானது, அவரது தியானபூர்வமான பாடலின் கூறுகளுடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளது. அசிசியார் இயற்கையைப் பற்றிய தனது ஆழமான அன்பால் "ஆதவன் பாடல்" என்ற அந்த பாடலை இயற்றினார். இந்த பாடல், கடவுளின் படைப்புகளின் ஒற்றுமையையும், ஒவ்வொரு உயிரினமும் கடவுளைத் துதிக்கும் குடும்பமாக இருப்பதையும் எடுத்துக்காட்டுகிறது.

இயேசுவின் சிலுவைப் பாதையின் ஒவ்வொரு நிலையும் நமக்கு இயற்கையின் கூறுகளுடன் இணைந்த புதிய அர்த்தங்களைக் கொடுக்கிறது. இது படைப்பின் ஒவ்வொரு கூறும் எவ்வாறு ஒருவருக்கொருவர் இணைந்திருக்கின்றன என்பதை உணர்த்துவதோடு, கடவுளின் மகிமையைப் புகழ்வதற்கான அழைப்பாகவும் அமைகிறது. இயேசுவின் துன்பத்தையும், அவரது உயிர்த்தெழுதலையும் நம் வாழ்க்கையுடன் தொடர்புபடுத்தி சிந்திக்கவும் செயல்படவும் இந்த சிலுவைப்பாதை நம்மை அழைக்கிறது.

இந்த ஆண்டு, அசிசியாரின் "ஆதவன் பாடலின்" எண்ணூற்றாண்டு விழாவை கொண்டாடும் போது, அவரது தொலைநோக்கு பார்வையை நினைவுகூர்ந்து, இயற்கையின் ஒவ்வொரு கூறுகளையும், தன்மைகளையும் சிந்தித்து நம் வாழ்விற்கு கிடைக்கும் படிப்பினைகளை உள்வாங்குவதற்கான ஒரு பயணமாக இந்த சிலுவைப்பாதையை தியானிக்கிறோம். எனவே, இந்த சிலுவைப்பாதையின் வழியாக பயணித்து, இயேசு நமக்குக் கொடுத்த தியாகத்தை சிந்தித்து, அதை நம் வாழ்வில் செயல்படுத்த முயற்சி செய்வோம்.

1. இயேசு மரண தண்டனை பெறுகிறார் 

'படைப்பின் சமநிலையும் மனிதனின் பொறுப்பும்'

சிலுவைப்பாதையின் முதல் நிலையிலே, இயேசு மரணத்திற்கான தீர்ப்பை அனுபவிக்கிறார். இந்த காட்சி, படைப்புக்கும் படைத்தவனுக்கும் இடையேயான அற்புதமான உறவை நமக்கு சிந்திக்க வைக்கிறது. புனித பிரான்சிஸ் அசிசியார் தனது புகழ்பெற்ற "படைப்புகளின் பாடல்" (Canticle of the Creatures) என்னும் கீதத்தின் ஆரம்பத்தில், கடவுளுக்கு இங்கனம் புகழாரம் சூட்டுகின்றார்:

“உன்னதமான ஆண்டவரே, உமக்கு புகழ்!
என் சகோதரன் சூரியன் வழியாக உமக்கு புகழ்;
நீரே அவனுக்கு பகலொளியை அளிக்கிறீர்;
அவன் உமது ஒளியால் எம்மை ஒளி பெறச் செய்கிறான்.”

படைப்புகள் இறைவனின் மகிமையை பிரதிபலிக்கின்றன. ஆனால், இந்த புகழுக்கு மாறாக, இயேசு சிலுவையில் அறையப்பட்டு மரண தண்டனை பெறுகிறார். இது ஒரு பெரிய முரண்!

இந்த நிலையில்தான் நாம் ஒரு முக்கியமான கேள்வியைக் கேட்கிறோம்: படைப்புகளைப் புகழ்வது மட்டும் போதுமா? அல்லது அவற்றைப் பாதுகாப்பதும், பேணுவதும் நமது கடமையா?

கடவுள் இந்த உலகத்தை உருவாக்கும்போது, ஒரு சமநிலையை ஏற்படுத்தினார். ஒவ்வொரு உயிரினமும், ஒவ்வொரு இயற்கை அம்சமும் தங்களுக்குரிய இடத்தில் இருக்கின்றன. மனிதனும் இந்தச் சமநிலையின் அங்கமாகவே இருந்தான். ஆனால், முதற்பாவத்தின் காரணமாக அவன் அந்த சமநிலையிலிருந்து வெளியேறினான். இத்தோடு முடிந்து விடவில்லை. மனிதனின் தீய செயல்களாலும், அலட்சியத்தினாலும் தொடர்ந்து அந்தச் சமநிலை குலைக்கப்பட்டுக் கொண்டே இருப்பதை மறுக்க இயலாது. இப்போது நாம் காணும் இயற்கைச் சீற்றங்கள் மற்றும் அழிவுகள் நமக்கு ஒரு எச்சரிக்கையாக இருக்கின்றன.

"பூமி எங்கள் தாயாகும்" என்று புனித அசிசியார் தனது படைப்பின் கீதத்தில் பாடினார்; பெரும்பான்மையான கலாச்சாரங்களும், பூமியைத் தாயாகவே பாவிக்கின்றன. தமிழ் இலக்கியங்களைக் காட்டிலும், பூமியைத் தாயாக எடுத்துரைத்த வேறு கலாச்சாரத்தை அறிவது கடினம்.

எனவே, தாயாம் பூமியைப் பாதுகாக்கும் பொறுப்பு நமக்கு இருக்கிறது. மனிதன் தன்னை சமநிலைப்படுத்திக் கொள்ள தவறி, பாவத்தில் விழும்போது, இயற்கையின் சமநிலையும் பாதிக்கப்படுகிறது. இதனால், பூமி தன்னைத் தானே புதுப்பித்துக் கொள்ள முயல்கிறது. சமநிலைப்படுத்த முயல்கிறது – சுனாமியும், கொரொனாவும், புயல் வெள்ளங்களும் இதற்கான சான்றுகள். இவற்றின் நோக்கம் மனிதன் இன்னலுறவேண்டும் என்பதல்ல – மாறாக, இயற்கையின் மறுஉருவாக்கத்திற்கான படிநிலைகள். ஆனால் மனிதனோ இச்சுழற்சியினை உணராமல், அந்த சமநிலைக்குள் மீண்டும் செல்ல முயற்சி எடுக்காமல், மேலும் மேலும் அந்த இயற்கையின் சமநிலையை குலைக்கத்தான் முயற்சி செய்து கொண்டிருக்கிறான். இன்று நாம் பார்க்கிற இயற்கைக்கு எதிரான நம் செயல்கள் அனைத்தும் அந்த சமநிலையை கொலை செய்வனவாகவே இருக்கின்றன.

இயற்கைக்கு எதிரான அந்த மனநிலையை நாம் உணராதவரை, நாமும் கடவுளை தீர்ப்பிட்டு கொண்டுதான் இருக்கிறோம்; இயற்கையைத் தீர்ப்பிட்டுக் கொண்டு தான் இருக்கிறோம். குறை சொல்லிக் கொண்டுதான் இருக்கிறோம். எப்பொழுதெல்லாம் நாம் இயற்கைச் சீற்றங்களால் இன்னலுறுகிறோமோ, அப்போதெல்லாம் இத்தகு இறைவனுக்கு எதிரான, இயற்கைக்கு எதிரான முனுனுப்புகள் நம் மனதுள் எட்டிப்பார்க்கின்றன. ஆனால், இவ்வெதிர்வினைகள் எப்பயனுமற்றவை! 

மாறாக, எப்போது நாம் அந்த சமநிலைக்கு திரும்புகிறோமோ. அப்போது நாமும் இயற்கையோடு இணைந்து இறைவனோடும் ஒன்றர கலந்து விடுகிறோம். இறைனோடு ஒன்றிணைந்த வாழ்வை, இயற்கை நமக்குக் கற்றுக் கொடுக்கிறது; முதற்பெற்றோரின் பாவத்திற்கு முந்திய நிலை வரை, நாம் இறைவனோடும், இயற்கையோடும் ஒன்றித்திருந்தோம்.

இயேசு மரணத்திற்கு தீர்ப்பு, இயற்கை நமக்கெதிராக கொடுக்கும் பல்வேறு தீர்ப்புகளை நினைவுறுத்துகிறது. எனவே, நாம் நமது பாவங்களை உணர்ந்து, அந்த சமநிலையை மீண்டும் பெறுவதற்கான முயற்சியில் ஈடுபட வேண்டும். இதுவே இந்த முதல் நிலையிந் வாயிலாக நமக்கு வழங்கப்படும் முக்கியமான பாடம். மனிதன் தன்னைத் தானே சமநிலைப்படுத்திக் கொள்ளத் தவறினாலும், இயேசுவின் சிலுவை மரணம், படைப்புக்கு மீண்டும் ஒரு வாய்ப்பை அளிக்கிறது. நாம் அந்த வாய்ப்பைப் பயன்படுத்தி, படைப்பின் சமநிலையை காக்க உறுதி ஏற்போம்.

செபம்:

ஆதவனாம் இறைவா! படைப்புகளுக்கு எதிரான பாவங்களினால், உம்மிடமிருந்தும், இயற்கையிலிருந்தும் விலகிச் சென்று, சமநிலை தவறியவர்களாக வாழ்கிறோம் – இதற்கு உம்மையும், இயற்கைச் சுழற்சியினையும் குற்றப்படுத்துகிறோம் என்பதனை இம்முதல்நிலை எங்களுக்கு உணர்த்துகிறது. உமது மகன் இயேசுவின் தியாகம் எங்களுக்கு மீண்டும் ஒரு வாய்ப்பை அளிக்கிறது. நாங்கள் இயற்கையின் சமநிலையைப் பாதுகாக்க உறுதி ஏற்கிறோம். எங்களை வழிநடத்தும். ஆமென்.

2. இயேசு சிலுவையை சுமக்கிறார் 

'சகோதரி சந்திரனும் தாய் பூமியும்'

இரண்டாம் நிலையிலே, இயேசு தன் தோள்களில் கனமான சிலுவையைச் சுமக்கிறார். பிலாத்து அவர் மீது குற்றத்தீர்ப்பு வழங்கிய பிறகு, வேதனையின் பாதையில் இயேசு முதல் அடியை எடுத்து வைக்கிறார். அவர் மீது சுமத்தப்பட்ட சிலுவை, நம் பாவங்களின் பாரத்தையும், உலகின் துன்பங்களையும் குறிக்கிறது. இயேசு அந்தச் சுமையை ஏற்றுக்கொள்கிறார், வேறு வழியில்லை என்று தெரிந்தும், அவர் அதை ஏற்றுக்கொள்கிறார்.

பூமி மனிதனையும் அனைத்து படைப்புகளையும் எவ்வாறு தாங்குகிறதோ, அதேபோல இயேசு தன் சிலுவையைத் தாங்குகிறார். தாய் பூமி மனிதனின் பல்வேறு அழைப்புகளையும், இயற்கைக்கு எதிரான குற்றங்களையும் தாங்கிக் கொள்கிறது. மனிதன் பூமியை துளைத்து, மரங்களை வெட்டி, மாசுபடுத்தி, அதன் ஆதாரங்களையும் அடியோடு சுரண்டிய போதும் கூட, பூமி தொடர்ந்து தாங்கிக் கொண்டுதான் இருக்கிறது, வளங்களை வழங்குகிறது, மனிதனை ஆதரிக்கிறது.

இந்தக் கருத்தை திருவள்ளுவர் தன் திருக்குறளில் அழகாகக் கூறுகிறார்: "அகழ்வாரை தாங்கும் நிலம்போல தம்மை இகழ்வார்ப் பொறுத்தல் தலை" அதாவது, தன்னை அகழ்ந்து துன்புறுத்துபவர்களையும் தாங்கிக் கொள்ளும் நிலம் போல, தன்னை இகழ்பவர்களைப் பொறுத்துக் கொள்வதே தலையாய பண்பு என்கிறார். இந்த திருக்குறள், இயேசுவின் சிலுவைப் பாதையின் சாரத்தை வெளிப்படுத்துகிறது. தன்னை துன்புறுத்தியவர்களை மன்னித்த இயேசு, பூமி தன்னை துளைப்பவர்களை தாங்குவது போல, பாவிகளின் சுமையைத் தாங்கினார்.

அதேபோல, இயேசு மனிதனுடைய பாவத்தின் அடையாளமாகிய சிலுவையை, பூமி தாங்குவது போல், தன்னுடைய தோள்களில் ஏற்றுக்கொள்கிறார். இயற்கையின் அந்த பொறுமை, இயேசு சிலுவை சுமப்பதில் பிரதிபலிக்கிறது. தமிழ் மரபும், கிறிஸ்தவ பண்பாடும், இந்த உன்னதமான தியாகத்தின் பொருளை ஒரே குரலில் எதிரொலிக்கின்றன. அகழ்வாரையும் தாங்கும் நிலம் போல, இயேசு தன்னை துன்புறுத்தியவர்களுக்காகவும் அச்சிலுவையைத் தாங்குகிறார். “தந்தையே இவர்கள் அறியாமல் செய்கிறார்கள்; இவர்களை மன்னியும்” என்று அவர் உதிர்த்த அந்த வார்த்தைகளே இப்பொறுமையின் வெளிப்பாடு. அவர் பூமியைப் போலவே பொறுமையோடு, தன்னையே அர்ப்பணித்துக்கொள்கிறார்.

இந்த நிலையில், நாம் புனித பிரான்சிஸ் அசிசியின் படைப்புகளின் கீதத்தில் உள்ள "சகோதரி சந்திரன்" மற்றும் "சகோதரி தாய் பூமி" பற்றிய வரிகளை நினைவுகூர்கிறோம்:

"போற்றப்படுவீர், என் சகோதரி சந்திரனாலும் நட்சத்திரங்களாலும்! வானத்தில் அவற்றை நீர் வடிவமைத்திருக்கிறீர், தெளிவாகவும், விலைமதிப்பற்றதாகவும், அழகாகவும்." "போற்றப்படுவீர், என் சகோதரி தாய் பூமியாலே! அவள் எமைத் தாங்கி ஆள்கிறாள், பல்வேறு கனிகளையும், வண்ணமயமான மலர்களையும், புற்களையும் பிறப்பிக்கிறாள்"

சந்திரன் இருண்ட இரவில் ஒளி தருகிறது. அதுபோல, நமது வாழ்வின் இருண்ட தருணங்களில், நம்பிக்கை ஒளி தருகிறது. இயேசு, இந்த உலகின் இருளில் ஒளிர்கிறார். அதேபோல, பூமி நம்மை தாங்கிக்கொள்வது போல, இயேசு சிலுவையைத் தாங்கிக்கொள்கிறார், நமது பாவங்களின் சுமையையும் தாங்கிக்கொள்கிறார்.

விண்ணில் சந்திரன் எப்படி மாறாமல் இருக்கிறதோ, மண்ணில் பூமி எப்படி அசையாமல் இருக்கிறதோ, அதேபோல இயேசுவின் அன்பும் மாறாமல் உள்ளது. பூமி நம் பாதங்களை எப்படித் தாங்குகிறதோ, நம் அழுக்குகளைத் தன்னில் ஏற்றுக்கொள்கிறதோ, அதேபோல இயேசு நம் பாவங்களை ஏற்றுக்கொள்கிறார். பூமி தன்னை நாசம் செய்பவர்களுக்கும் கனிகளைத் தருவது போல, இயேசுவும் தன்னை சிலுவையில் அறைந்தவர்களுக்கும் மன்னிப்பைத் தருகிறார்.

இந்த இரண்டாம் நிலை, எப்படி பூமி நம்மைத் தாங்குகிறதோ, அதேபோல நாமும் மற்றவர்களைத் தாங்க வேண்டும் என்ற அழைப்பை நமக்குத் தருகிறது. நாம் வாழும் பூமியை மதிக்க வேண்டும், அதன் வளங்களைப் பாதுகாக்க வேண்டும், அதுபோல இயேசுவின் அன்பையும் மதித்து, அவரது வழியில் நடக்க வேண்டும்.

செபம்:

அன்புள்ள இயேசுவே! நீர் கனமான சிலுவையைச் சுமந்து செல்லும்போது, எங்கள் வாழ்வின் சுமைகளைத் தாங்கும் வலிமையை எங்களுக்குத் தாரும். சகோதரி சந்திரனைப் போல இருளில் ஒளிர்ந்து, மற்றவர்களுக்கு நம்பிக்கை தரும் ஒளியாக எங்களை மாற்றும். சகோதரி தாய் பூமியைப் போல, எங்களுக்கு பொறுமையும், தாங்கும் திறனும் தாரும். "அகழ்வாரை தாங்கும் நிலம் போல" எங்களை இகழ்பவர்களைப் பொறுத்துக் கொள்ளும் மனதை எங்களுக்குத் தாரும். பூமி எங்களை அன்போடு தாங்குவது போல, நாங்களும் மற்றவர்களின் சுமைகளைத் தாங்கி, உங்களைப் பின்பற்ற உதவி செய்யும். எங்கள் பூமியைப் பாதுகாக்கவும், அதன் வளங்களை மதிக்கவும் எங்களுக்குக் கற்றுத் தாரும். பூமியை சேதப்படுத்தும் எங்கள் பாவங்களை மன்னித்து, அதன் புதுப்பித்தலுக்கு எங்களை பயன்படுத்தும். ஆமென்.

3. இயேசு முதல் முறை விழுகிறார் 

'நெருப்பின் மறுவடிவம்'

மூன்றாம் நிலையிலே, இயேசு தனது சிலுவையை சுமந்தபடி முதல் முறை கீழே விழுகிறார். இந்த நிகழ்வு, நமக்கு நெருப்பின் மறுவடிவத்தை எடுத்துரைக்கிறது. தூய ஃபிரான்சிஸ் அசிசியார் நெருப்பை குறித்து தன்னுடைய படைப்புகளின் பாடலில் இவ்வாறு போற்றுகிறார்:

"போற்றப்படுபவரே நீர், என் சகோதரன் தீயினாலே!  அவன் ஒளியினால் ஏற்றம் தருகிறான்; அழகானவன், வலிமை மிக்கவன், பலம் பொருந்தியவன்."

தீ, ஒளி கொடுக்கிறது; வெப்பம் தருகிறது; ஆற்றல் தருகிறது. ஆனால், தீ அதே அழிவையும் ஏற்படுத்துகிறது. என்னே முரண்: ஒரு பொருள் ஆற்றலுக்கும் மூலம்; அழிவுக்கும் மூலம். அதே போல, இயேசுவின் வீழ்ச்சியும், நமக்கு இரண்டு விதமான செய்திகளை தருகிறது. அவரது வீழ்ச்சியினால் நம் பாவக்கறைகள் நெருப்பிலிட்டது போல் எரிக்கப்படுகின்றன – பாவத்தை அழிக்கிறது. நெருப்பு நமக்கு வெளிச்சம் தருவது போல் இயேசுவின் துன்பம் நம் மனதை தூய்மை ஆக்குகிறது.

நெருப்பை யாராலும் தடுக்க முடியாது. அது தன் வழியில் வருவதை எரித்து அதன் தன்மையை மாற்றும் அல்லது அழித்துவிடும், ஆனால் எப்போதும் எழுந்து ஒளிர்ந்துகொண்டே இருக்கும். அதுபோலவே நெருப்பின் தன்மை ஒரு மனிதனின் தடுக்க இயாலா ஆற்றலை வெளிப்படுத்தும் உருவகமாகவும் பயன்படுத்தப்படுகிறது.

இறைவார்த்தை இவ்வாறு கூறுகிறது: "அவர் சுத்திகரிப்பவரின் நெருப்பு போல இருப்பார்." (மலாக்கி 3:2)

நெருப்பிலிடப்பட்ட குப்பை சாம்பலாகிறது; பொன் சுத்தமாகிறது; களிமண் செங்கலாக வலுப்பெறுகிறது. அதாவது, நெருப்பு அழிக்கிறது, ஆக்குகிறது, சுத்திகரிக்கிறது. நெருப்பின் ஆற்றல் ஒன்றுதான் – நாம் பயன்படுத்தும் நோக்கங்கள், அதன் இயல்பினை அதற்கேற்றவாறு வெளிப்படுத்துகிறது.

இயேசுவின் முதல் விழ்ச்சியும், இது நமது வாழ்வில் வரும் சோதனைகள் மற்றும் துன்பங்களைப் போல், நம்மை மையமாக்கும் மற்றும் புதுப்பிக்கும் சக்தியாக இருக்கிறது. இதனை வள்ளுவர் இவ்வாறு எடுத்துரைக்கின்றார்: "தீயினால் உருகி யேனும் உருகி யேனும்  பூதம் பிழைத்துப் போகும்."

நெருப்பின் இவ்வியல்புகள், இயேசுவின் முதல் வீழ்தல் குறித்து சிந்தனையைத் தூண்டுகிறது, ஏனெனில் அவர் துன்பம் அனுபவித்தாலும், அது நம்மை மேலும் வலிமை பெறச் செய்யும் தூண்டுகோலாக மாறுகிறது. நெருப்பின் அழிவும், சுத்திகரிப்பும், இயேசுவின் தியாகத்திலும் பிரதிபலிக்கிறது.

இயேசுவின் வீழ்ச்சி மற்றும் நம்பிக்கை:

முதலாவதாக, இயேசுவின் வீழ்ச்சி மனிதனின் பலவீனத்தை காட்டுகிறது. அவர் கடவுளின் மகனாக இருந்தாலும், மனிதனாக அவதரித்ததால் உடல் ரீதியாகவும் மன ரீதியாகவும் பலவீனமானவராக இருக்கிறார். நம்முடைய வாழ்க்கையிலும் பல நேரங்களில் நாம் பலவீனமாக உணர்கிறோம். பிரச்சனைகள், துன்பங்கள், சவால்கள் நம்மை கீழே தள்ளுகின்றன. அப்போது நாம் நம்பிக்கை இழந்து விடுகிறோம்.

இரண்டாவதாக, இயேசுவின் வீழ்ச்சி நமக்கு நம்பிக்கையை ஊட்டுகிறது. இயேசு கீழே விழுந்தாலும் மீண்டும் எழுகிறார். அவர் தனது பயணத்தை தொடர்கிறார். அதுபோல நாம் வாழ்வில் கீழே விழுந்தாலும் மீண்டும் எழ வேண்டும்.

நெருப்பு அழிவை ஏற்படுத்தினாலும் அது சுத்திகரிக்கிறது; பழையதை அழித்து புதியதை உருவாக்குகிறது. அதே போல இயேசுவின் வீழ்ச்சியும் நம்முடைய பாவங்களை சுத்திகரிக்கிறது.

செபம்:

அன்பு இயேசுவே! உம்மைப் பின்பற்றிச் செல்லும் பாதையில் நாங்கள் தடுமாறும்போது, உம்மைப் போலவே மீண்டும் எழவும் தொடர்ந்து பயணிக்கவும் எங்களுக்கு உமது பலத்தையும் கிருபையையும் தாரும். எங்கள் வாழ்வில் ஏற்படும் தடைகளைத் தாண்டிச் செல்லவும் உமது ஒளியைக் காட்டும். ஆமென்.

4. இயேசு தனது தாயைச் சந்திக்கிறார் 

'சகோதரி சந்திரன், கனிவின் பார்வை'

இயேசு தனது புனித தாயான மரியாவை சந்திக்கிறார். இந்த சந்திப்பு, தாயின் அளவற்ற அன்பையும், சொல்லொண்ணாத் துயரத்தையும், மனித உறவுகளின் ஆழத்தையும் நமக்கு உணர்த்துகிறது. இயேசுவின் இந்த கொடிய பயணத்தில், அன்னை மரியாவின் கண்களில் தெரியும் கண்ணீர், மகனின் துன்பத்தை கண்டு தாயின் இதயம் கதறும் ஓலத்தை நமக்கு உணர்த்துகிறது.

புனித ஃபிரான்சிஸ் அசிசியார் தனது "படைப்புகளின் பாடல்" இல், சந்திரனை "சகோதரி" என அழைக்கிறார். அவர் கூறுகிறார்:

"சகோதரி நிலவே, நீ அழகானவள்; உன் ஒளியினால் இருளை ஒளிர்விக்கிறாய்."

இந்த வார்த்தைகள், சந்திரனின் அழகையும், அதன் ஒளியின் முக்கியத்துவத்தையும் நமக்கு உணர்த்துகின்றன. சந்திரன், இரவில் நம்மை வழிநடத்தும் ஒளியாக இருக்கிறது; அந்த இருளில் தவிக்கும் நமக்கு வழிகாட்டுகிறது. அதுபோலவே, அன்னை மரியாவின் தூய அன்பும், இயேசுவுக்கு அவள் அளிக்கும் ஆதரவும், இயேசுவின் துன்பமான பாதையில் ஒளியாகத் திகழ்கிறது.

இங்கு ஒரு முக்கியமான அம்சம் என்னவென்றால், சந்திரன் தானாக ஒளி வீசுவதில்லை; சூரியனிடமிருந்து ஒளியைப் பெற்று, அதை இந்த உலகிற்கு வழங்குகிறது. அதுபோலவே, அன்னை மரியாளும் இறைவனிடமிருந்து அருளைப் பெற்று, அந்த அருளை நமக்கு வழங்குபவராக இருக்கிறார். அன்னை மரியாள் ஒருபோதும் தானாக எதையும் செய்வதில்லை; மாறாக, இறைவனின் திட்டத்தில் கருவியாகச் செயல்படும் ஒரு அன்னையாக இருக்கிறாள். சில வேளைகளில் நாமும் கூட அன்னை மரியாளைப் போல இறைவனின் அருளைப் பெற்றுப் பிறருக்கு வழங்குபவர்களாக, கருவிகளாகச் செயல்பட வேண்டும்.

சந்திரன் அமைதியின் அடையாளமாகவும் கனிவின் அடையாளமாகவும் இருக்கிறது; அது போலவே அன்னை மரியாளும் ஒரு சாந்தத்தின் அமைதியின் உருவமாக திகழ்கிறார். அவரது அமைதி மற்றும் பரிவு மனிதர்களுக்கு ஒரு ஆழமான உற்சாகத்தை அளிக்கிறது.

புனித பிரான்சிஸ் அசிசியார் தன்னை அமைதியின் கருவியாக பயன்படுத்தினார்; இந்த உலகத்திற்கு அமைதியை கொண்டு செல்ல தம்மை கருவியாக ஏற்றுக் கொண்டார். அதுபோல சில வேளைகளில் நாமும் கூட இந்த உலகத்தில் கடவுளின் கருவிகளாக செயல்பட வேண்டும். நிலவைப் போல, அன்னை மரியாளைப் போல ஒளியை - கடவுளின் அருளை - இந்த உலகிற்கு வழங்குபவர்களாக செயல்பட வேண்டியது கிறிஸ்தவர்களாகிய நம் ஒவ்வொருவரின் கடமை.

இந்தச் சந்திப்பில் மகனுக்கும், தாய்க்கும் இடையே எந்த உரையாடலும் இல்லை. அன்னை மரியாவின் ஒரு பார்வை, அந்தப் பரிவு மிகுந்த பார்வை, இயேசுவுக்கு மீண்டும் தொடர்ந்து செல்ல உறுதியைக் கொடுக்கிறது. சில வேளைகளில் உறவுகளாக நாம் அன்புடன், கனிவுடன் கொடுக்கும் ஒரு சில பார்வைகள் பிறருக்கு ஊக்கத்தைக் கொடுத்து, தொடர்ந்து வாழ்வின் பாதையில் மறந்து செல்ல அவர்களுக்கு ஊக்கத்தை கொடுக்க வேண்டும் என்பதை இந்தச் சந்திப்பு நமக்கு உணர்த்துகிறது.

இயேசுவும், மரியாவும் ஒருவரை ஒருவர் சந்திக்கும்போது, அந்த மனித உடலுக்கும் ஆன்மாவிற்கும் இடையிலான ஒரு பிணைப்பை நாம் உணர்கிறோம். இயேசு தன் தாயைக் காணும்போது, அவர் எதிர்கொள்ளும் துன்பங்களைப் பற்றி மரியாள் எவ்வளவு கவலைப்படுகிறாள் என்பதை அறிகிறார். அன்னை மரியாவின் கண்களில் உள்ள கண்ணீர், இயேசுவின் மனதில் ஒரு ஆழமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்துகிறது.

இந்த நிலையிலே நாம் உறவுகளின் முக்கியத்துவத்தை உணர்ந்து கொள்ள வேண்டும். மரியா தனது மகனுக்கு ஆதரவாக நிற்கிறார்; இயேசு தனது தாயின் அன்பைப் புரிந்து கொள்கிறார். இது நமக்குள் இருக்கும் உறவுகளை வலுப்படுத்துகிறது.

இயேசுவின் இந்த சந்திப்பு நமக்கு ஒரு சிறந்த பாடமாக இருக்கிறது: நாம் எப்போதும் நமது குடும்பத்தினருக்கு ஆதரவாக இருக்க வேண்டும்; அவர்களின் துன்பங்களைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். நாம் ஒருவருக்கொருவர் ஆதரவாக இருக்க வேண்டும்; அன்பால் ஒன்றிணைந்திருக்க வேண்டும்.

செபம்: அன்புள்ள இயேசுவே! சந்திரனைப் போல, அன்னை மரியினைப் போல, ஒளியினை, உம் அருளினை பிறரன்பின் வழியாக பிரதிபலிக்கும் மனப்பக்குவத்தை எங்களுக்குத் தாரும். உம்முடைய புனித தாயின் அன்பைப் பார்த்து, நாங்களும் ஒருவருக்கொருவர் ஆதரவாக இருக்க உதவி செய்யும். எங்கள் குடும்ப உறவுகளை வலுப்படுத்தி, ஒருவருக்கொருவர் துன்பங்களைப் புரிந்து கொள்ள உதவி செய்யும். ஆமென்.

5. சீமோன் இயேசுவுக்கு உதவி செய்கிறான் 

'கண்ணுக்குப் புலனாகா காற்றின் கனிவு'

சீமோன் இயேசுவுக்குச் சிலுவையைச் சுமக்க உதவி செய்கிறான். இந்த நிகழ்வு, சீமோனின் இரக்கத்தையும், தன்னலமற்ற உதவியையும் நமக்கு உணர்த்துகிறது. இயேசுவின் பலவீனமான தருணத்தில், ஒரு எளிய மனிதன் உதவிக்கு வருகிறான்.

புனித ஃபிரான்சிஸ் அசிசியார் தனது "படைப்புகளின் பாடல்" இல் காற்றைப் பற்றி கூறும் வார்த்தைகளை இங்கு நினைவு கூர்வோம்:

"போற்றப்படுபவர் நீரே, என் சகோதரன் காற்றினாலே! தூய்மையான காற்றும், மேகமூட்டமும் நிறைந்த காற்றும், அமைதியான காற்றும், எல்லா வகை வானிலையையும் நீர் தருகிறீர்."

பிரபஞ்சத்தின் பஞ்சபூதங்களில் காற்று மட்டும் நம் கண்களுக்குப் புலப்படுவதில்லை. இருப்பினும், இந்த பிரபஞ்சம் இயங்குவதற்கு காற்று இன்றியமையாதது. காலநிலை முதல், மனிதனின் உயிர் மூச்சு வரை, காற்றின் உதவி இல்லாமல் எதுவும் இல்லை. காற்று ஒரு மாயாவி போலத்தான் செயல்படுகிறது; பிரபஞ்சத்தை இயக்கத்தில் உதவுகிறது.

சீரோனாகிய சீமோன் காற்றைப் போலத்தான், அதிகம் அறியப்படாதவர். அவரின் ஊர் தவிர, விவிலியத்தில் அவனைப் பற்றிய வேறெந்த தகவலும் இல்லை. அவர் வருகிறார், உதவுகிறார், மறைகிறார். ஒரு மாயாவி போலத்தான் தென்படுகிறார். இங்கு சீமோன் நமக்கு ஒரு எடுத்துக்காட்டு. சில நேரங்களில், நாம் மற்றவர்களுக்குத் தெரியாமல் உதவ வேண்டும். "என் வலது கை செய்வது இடது கைக்கு தெரியக்கூடாது" என்று நற்செய்தியில் கூறுவது போல, விளம்பரம் இல்லாமல் பிறருக்கு உதவி செய்ய வேண்டும். கண்களுக்குப் புலப்படாத காற்றைப் போல, சீமோனைப் போல தேவையிலுள்ளோருக்கு, பிரதிபலனின்றி கனிவுடன் உதவ வேண்டும்.

“அல்லல் அருளாள்வார்க்கு இல்லை வளிவழங்கும் மல்லன்மா ஞாலங் கரி” (குறள் 245) உள்ளத்தில் ஊறிடும் அருளின் இயக்கத்தினால் துன்பத்தை உணராமல் கடமையாற்றலாம் என்பதற்கு, காற்றின் இயக்கத்தினால் வலிமையுடன் திகழும் இந்தப் பெரிய உலகமே சான்று.

இயேசுவுக்கு உதவி செய்யும்போது சீமோனுக்கும் சில அடிகள் விழத்தான் செய்திருக்கும். இதைப்போலவே, காற்றும் ஒருவகையில் இப்படித்தான் செயல்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறது. நமக்கு உயிரை கொடுப்பதற்காக அது பல்வேறு நிலைகளில் இயங்கிக் கொண்டிருந்தாலும் கூட, நாம் அதனை காயப்படுத்திக் கொண்டிருக்கிறோம்; பல்வேறு வகையில் மாசுகளை வெளிப்படுத்திக் கொண்டிருக்கிறோம். அதனை கொன்று கொண்டிருக்கிறோம் என்றாலும் கூட, அது ஒரு பொழுதும் தன்னுடைய எதிர்ப்பை வெளிப்படுத்தியதில்லை. இந்த உலகத்தை இயக்கும் பணியை தொடர்ந்து செய்து கொண்டே இருக்கிறது; தன்னையே சுத்திகரிக்கும் பணியையும் அது செய்து கொண்டே தான் இருக்கிறது.

அதுபோலத்தான் நாமும் கூட சில வேலைகளில் பிறருக்கு உதவும்போது நாம் காயப்பட்டாலும் கூட, அதை ஒரு பொருட்டாக எடுக்காமல் இரக்கத்தின் கருவியாக செயல்பட முயற்சிக்க வேண்டும். இயேசுவுக்கு சீமோன் உதவி செய்தபோது, அவர் துன்பப்படுபவருக்கு ஆதரவாக இருந்தார். அதுபோலவே நாமும் பிறருக்குத் தோள் கொடுக்க வேண்டும்.

செபம்: அன்புள்ள இயேசுவே! சீமோனைப் போல பிறருக்கு உதவவும், இரக்கம் காட்டவும் எங்களை வழிநடத்தும். பிறருடைய துன்பங்களைப் புரிந்து கொண்டு, அவர்களுக்கு ஆறுதல் அளிக்கவும், ஆதரவளிக்கவும் எங்களுக்கு அருள் புரியும். எங்களின் உதவிகள் காற்றைப் போல, சீமோனை போல, விளம்பரமில்லாதவையாக இருக்க தேவையான மன முதிர்ச்சியைத் தாரும். ஆமென்.

6. வெரோனிகா இயேசுவின் முகத்தை துடைக்கிறார் 

'சகோதரி நீரின் வீரியம்'

ஆறாவது நிலையிலே, வெரோனிகா இயேசுவின் முகத்தை துடைக்கிறார். இந்த நிகழ்வு, அன்பு மற்றும் இரக்கத்தின் ஆழத்தையும், எளிய செயல் மூலம் ஏற்படும் மாற்றத்தையும் நமக்கு உணர்த்துகிறது. இயேசுவின் முகம் இரத்தம், வியர்வை, மற்றும் மண்ணால் கறைபடிந்திருந்த போது, வெரோனிகா தனது துணியைப் பயன்படுத்தி அவரது முகத்தை துடைக்க முன்வருகிறாள். இந்த எளிய செயல், இயேசுவின் துன்பத்தில் ஒரு சிறு ஆறுதலாக இருந்தது.

புனித ஃபிரான்சிஸ் அசிசியார் தனது "படைப்புகளின் பாடல்" இல் நீரை "சகோதரி" என அழைத்து இவ்வாறு பாடுகிறார்:

"போற்றப்படுபவரே நீர், என் சகோதரி நீரினாலே! அவள் மிகவும் பயனுள்ளவள், பணிவானவள், மதிப்புமிக்கவள், தூய்மையானவள்."

நீர் எப்போதும் சுத்திகரிக்கிறது, புதுப்பிக்கிறது, மற்றும் உயிர் கொடுக்கிறது. அதுபோலவே, வெரோனிகாவின் இரக்கமும் இயேசுவுக்கு ஆறுதலையும் புதுமையையும் அளிக்கிறது. நீர் எவ்வாறு உலகத்தை சுத்தமாக வைத்திருக்க பணிவுடன் தனது பணியை தொடருகிறதோ, அதேபோல வெரோனிகாவின் செயலும் தன்னலமற்ற கருணையின் உதாரணமாக விளங்குகிறது.

இயேசுவின் முகத்தை துடைத்த வெரோனிகாவின் துணியில் அவரது திருவுருவம் முத்திரையாக பதிந்தது. இது நமக்கு ஒரு ஆழமான உண்மையை நினைவூட்டுகிறது: நமது எளிய இரக்க செயல்களும் பிறர்மனதில் மற்றும் உலகில் ஒரு நிரந்தர தாக்கத்தை ஏற்படுத்த முடியும். இயேசுவின் துன்பத்தில் வெரோனிகா தனது துணியை வழங்கியது போல, நாமும் பிறரின் துன்பங்களைப் புரிந்து கொண்டு அவர்களுக்கு ஆறுதல் அளிக்கும் போது இயேசுவின் இரக்கத் திருமுகம் நம் வழியாய் பிறருக்கு பிரதிபலிக்கும்.

“நீரின்றி அமையாது உலகு."  என்ற வள்ளுவனின் வாக்கை நினைவு கூறுவோம். நீர் உயிர்க்கு அத்தியாவசியமானது; அதைப் போலவே, இரக்கமும் மனித வாழ்வுக்கு அத்தியாவசியம். வெரோனிகாவின் செயல் நமக்கு ஒரு பாடமாக இருக்கிறது: எளிய கருணை செயல்களால் நாம் மனிதர்களுக்குள் மட்டுமல்லாமல் சுற்றுச்சூழலிலும் குணமளிக்கும் மாற்றங்களை உருவாக்க முடியும்.

நீரின் தன்மை பார்ப்பதற்கு அமைதியாக தோன்றினாலும் கூட இதற்கு முரணாக நீரின் ஆற்றல் தடுக்கப்பட முடியாததாகவும் மாறும் இதற்கு இத்தகு ஒரு துணிச்சலான ஒரு வீரியத்தை தான் வெரோனிக்காவின் செயலில் நாம் காண்கிறோம்

நீர் பார்ப்பதற்கு அமைதியாக தோன்றினாலும், அணைகளின் அதிகமாக நிறுத்தப்படும் போது, அதாவது அடக்கப்படும் போது, அதன் ஆற்றல் தடுக்க முடியாததாக மாறும். அது தடைகளை மீறி தன் வழியைத் தேடி செல்லும் தன்மை கொண்டது. அதுபோலவே, வெரோனிக்காவின் செயலும் அச்சத்தையும் தடைகளையும் மீறி, தன்னுடைய துணிச்சலால் முன்னேறிச் செல்வதை வெளிப்படுத்துகிறது.

வேரோனிக்காவின் செயல் நமக்கு ஒரு பாடமாக அமைகிறது: அன்பின் வீரியமும் கருணையின் துணிச்சலும் எந்தத் தடைகளையும் தகர்த்தெறிந்து முன்னேறும் சக்தி கொண்டவை.

செபம்:
அன்புள்ள இயேசுவே! வெரோனிகாவின் இரக்கத்தை உதாரணமாக் கொண்டு, நாங்களும் பிறரின் துன்பங்களைப் புரிந்து கொண்டு உதவுவதற்கான மனதைத் தாரும். எங்கள் செயல்கள் உங்கள் அன்பையும் கருணையையும் உலகில் பிரதிபலிக்கச் செய்யும் வகையில் வழிநடத்தும். அன்பின் வீரியமும் கருணையின் துணிச்சலும் எந்தத் தடைகளையும் தகர்த்தெறிந்து முன்னேறும் சக்தியைத் தாரும். ஆமென்.

7. இயேசு இரண்டாம் முறை விழுகிறார் 

'பூமித்தாயின் தாங்கும் சக்தி'

ஏழாம் நிலையிலே, இயேசு கல்வாரி மலையை நோக்கி நடக்கும் பாதையில் இரண்டாம் முறையாக சிலுவையின் பாரத்தால் கீழே விழுகிறார். இந்த வீழ்ச்சி, முதல் வீழ்ச்சியை விட மிகவும் வலிமையானது. இயேசுவின் உடலில் ஏற்பட்ட காயங்கள், அவர் பட்ட அடி கொடுமைகள், சிலுவையின் கனம் இவற்றால் இயேசு மிகவும் சோர்ந்து போயிருந்தார்.

அவர் விழுந்த மண், அவரது இரத்தத்தை உறிஞ்சிக் கொள்கிறது; அந்த மண் அவர் உருவாக்கிய படைப்பின் ஒரு பகுதி. இந்நிகழ்வில், புனித ஃபிரான்சிஸ் அசிசியார் தனது "படைப்புகளின் பாடல்" இல் தாயாகிய பூமியைப் பற்றி கூறும் வார்த்தைகள் ஆழமான பொருளைப் பெறுகின்றன:

"போற்றப்படுபவரே நீர், என் சகோதரி தாய் பூமி!  அவள் எமைத் தாங்கி ஆள்கிறாள்; பல்வேறு கனி தந்து, மலர் செடி கொடி நிறையத் தருகிறாள்."

பூமியின் தாங்கும் சக்தி

பூமி நம்மை எப்படி தாங்குகிறதோ, அதைப் போலவே இயேசுவும் மனித குலத்தின் பாவங்களைத் தாங்குகிறார். பூமி நமது அடிச்சுவடுகளைத் தாங்குவது போல, இயேசு நமது பாவங்களைத் தாங்குகிறார். எவ்வளவு தூரம் நடந்தாலும், எவ்வளவு பாரமான பொருட்களை வைத்தாலும், பூமி தாங்கிக் கொள்கிறது. அதேபோல, இயேசுவும் நம் பாவங்களைத் தாங்கிக் கொள்கிறார்.

நமது தவறுகள் மற்றும் சுரண்டலுக்கு எதிராக, பூமி தொடர்ந்து பலன் தருகிறது. அதுபோல, இயேசுவின் அன்பும் எந்தத் தடைகளையும் மீறி தொடர்கிறது.

மனித செயல்களின் விளைவுகள்

தற்காலத்தில், பூமியின் தாங்கும் சக்தி அதன் எல்லைகளைத் தொடுகிறது. காலநிலை மாற்றம், மாசுபாடு, இயற்கை வள சுரண்டல்கள் காரணமாக பூமி மெல்ல மெல்ல தன் வளத்தை இழந்து வருகிறது. இயேசுவின் இரண்டாவது வீழ்ச்சி, மனித குலத்தின் பாவங்களின் கனத்தை குறிக்கிறது. அருமையான காடுகள் அழிக்கப்படுகின்றன, கடல் வளங்கள் கொள்ளையடிக்கப்படுகின்றன, நீர் நிலைகள் மாசுபடுத்தப்படுகின்றன.

"அகழ்வாரைத் தாங்கும் நிலம் போல" என்ற திருக்குறள், பூமியின் பொறுமையை எடுத்துக்காட்டுகிறது. இயேசுவின் பொறுமை போலவே, பூமியும் பொறுமையாக மனிதனின் செயல்களைத் தாங்குகிறது. ஆனால், இந்தப் பொறுமைக்கும் ஒரு வரம்பு உண்டு.

புதிய பார்வை

இயேசு இரண்டாம் முறை விழுந்தாலும், மீண்டும் எழுந்து தனது பயணத்தைத் தொடர்ந்தார். அதுபோல, நாமும் நமது சுற்றுச்சூழல் குறித்த அணுகுமுறையை மாற்றி, புதிய பார்வையோடு செயல்பட வேண்டும். இயற்கையை ஒரு வளமாக மட்டுமல்லாமல், ஒரு உயிருள்ள முறைமையாகக் கருத வேண்டும்.

இயேசுவை போல, பூமியும் பல விதமான தாக்குதல்களையும், அழுத்தங்களையும் உணர்கிறது. ஆனால், மீண்டும் புதுப்பித்து, புத்துயிர் பெறும் ஆற்றல் கொண்டது. நமது உதவியோடு, காயப்பட்ட பூமி குணமடைய முடியும்.

நமது தீர்வுகள்

இயேசுவின் இரண்டாவது வீழ்ச்சி, நமது சுற்றுச்சூழல் நெருக்கடியின் ஆழத்தை உணர்த்துகிறது. அவர் மீண்டும் எழுந்தது போல, நாமும் செயல்பட வேண்டும். மரங்களை நடுதல், மாசுபாட்டைக் குறைத்தல், இயற்கை வளங்களை மதித்தல், மறுசுழற்சி செய்தல் போன்ற எளிய செயல்களால் நமது 'சகோதரி தாய் பூமியை' காக்க முடியும்.

செபம்:

அன்புள்ள இயேசுவே, உம்மைப்போல நாங்களும் பொறுமையோடும், விடாமுயற்சியோடும் செயல்படவும், தாய் பூமியைப் போற்றிப் பாதுகாக்கவும் எங்களுக்கு அருள் புரியும். எங்கள் தவறுகளை உணர்ந்து, திருந்தி, பூமியை குணமாக்கும் செயல்களில் ஈடுபட எங்களுக்கு உதவியருளும். எங்கள் வாழ்வின் ஒவ்வொரு நாளும் இயற்கையுடன் இணைந்து, அதை மதித்து வாழ எங்களுக்குக் கற்றுத்தாரும். ஆமென்.

8. இயேசு எருசலெம் பெண்களை சந்திக்கிறார் 

'விண்மீன்களாய் ஒளிரும் பெண்கள்'

எட்டாவது நிலையிலே, இயேசு எருசலேம் பெண்களை சந்திக்கிறார். இந்த நிகழ்வு, பெண்களின் முக்கியத்துவத்தையும், அவர்களின் அன்பும், கருணையும் எவ்வளவு ஆழமாக இருக்கிறதென்பதையும் நமக்கு உணர்த்துகிறது. இயேசு, தன் துன்பங்களைப் பார்த்து அழுத பெண்களை சந்திக்கும்போது, அவர்களுக்கு ஆறுதல் அளிக்கிறார்.

சிலுவைப் பாதையின் இந்தத் தருணத்தில், இயேசுவுக்கு உதவி செய்ய வந்தவர்களில் சீமோனைத் தவிர மற்ற அனைவரும் பெண்கள்தான் என்பதை நாம் நினைவில் கொள்ள வேண்டும். இந்த சமூகம் பெரும்பாலும் பெண்களின் அர்ப்பணிப்பாலும், தியாகத்தாலும்தான் தாங்கப்படுகிறது; வழி நடத்தப்படுகிறது.

விண்மீன்களை நம்மால் எண்ண முடியாது. பெரிதாக யாரும் முக்கியத்துவமும் தருவதில்லை. சமூகத்தில் பெண்களின் நிலையும், பெரிதாகக் கணக்கில் கொள்வதில்லை; முக்கியத்துவம் பெருவதில்லை. ஆனால், புனித பிரான்சிஸ் அசிசியார் தனது படைப்புகளின் கீதத்தில் நட்சத்திரங்களை எவ்வாறு புகழ்கிறார் என்பதைப் பாருங்கள்:

"போற்றப்படுவீர், என் சகோதரர் நட்சத்திரங்களே! அவை ஒளி வீசுகின்றன, அழகானவை, வலிமையானவை, பிரகாசமானவை."

அசிசியார் நட்சத்திரங்களின் ஒளியையும், அழகையும் கொண்டாடுகிறார். அதுபோலவே, பெண்கள் எவ்வளவு சிறியதாகத் தோன்றினாலும், அவர்களின் தனித்துவம் மற்றும் அழகு மாபெரும் சமூகத்தில் ஒளிர்கிறது. பெண்கள் குடும்பங்களை நடத்துவதில் முக்கியப் பங்கு வகிக்கிறார்கள்; அவர்கள் இல்லாமல் குடும்பத்தின் கட்டமைப்பு முற்றிலும் அழிந்து விடும்.

இது மட்டுமல்ல; பெண்கள் தேவாலயங்களில், கல்வி நிறுவனங்களில், மருத்துவமனைகளில் மற்றும் பல்வேறு சமூக சேவைகளில் முக்கியமான பங்காற்றுகிறார்கள். அவர்கள் இல்லாத இடங்களில், அந்த அமைப்புகள் செயலிழந்து விடும். பெண்கள் தங்களின் அன்பு மற்றும் அர்ப்பணிப்புடன், குடும்பத்திற்கும் சமூகத்திற்கும் ஆதரவாக இருக்கிறார்கள்.

எப்படி ஒவ்வொரு விண்மீனும் ஒரு தனி உலகம் போலத் தன்னகத்தே பல உயிரினங்களையும், வாழ்வையும் கொண்டிருக்கிறதோ, அதுபோல ஒவ்வொரு பெண்ணும் தன்னகத்தே அன்பையும், கருணையையும், தியாகத்தையும் கொண்டு ஒரு குடும்பத்தையும் சமூகத்தையும் தாங்கி நிறுத்தும் திறன் பெற்றிருக்கிறாள். அவர்கள் வெளியில் சிறியவர்களாகவும், அற்பமானவர்களாகவும் தோன்றினாலும், அவர்களின் பங்கு அளப்பரியது. அவர்களின் அன்பும் பரிவும், சமுதாயத்தில் ஒரு மாபெரும் மாற்றத்தை உருவாக்குகிறது.

மற்றொரு கண்ணோட்த்தில் பெண்களின் தனித்துவத்தையும், தியாகத்தையும் விண்மீன்களின் பின்னனியில் சிந்திக்கத் தூண்டுகிறது. பெண்கள் தங்கள் குடும்பத்திற்காக, பிறரின் மகிழ்ச்சிக்காக தங்களைத் தாழ்த்திக் கொடுத்து, மற்றவர்களை உயர்த்தும் பண்பை வெளிப்படுத்துகிறார்கள்.

விண்மீன்கள் ஒவ்வொன்றும் தாமே ஒளி வீசும் சூரியனாக இருந்தாலும், வெகு தொலைவில் நின்று கொண்டு, இரவில் நிலவுக்கு ஒளிக்கு வழி கொடுத்து, தங்களுடைய அழகையும் ஒளியையும் குறைத்து, அதன் பின்னணியில் சிறிதாகத் தோன்றி அழகுபடுத்துகின்றன. நட்சத்திரங்கள் இல்லாத சந்திரன் ஒரு நிறைவான அழகை கண்களுக்குத் தராது. அதுபோலவே, பெண்களும் தங்கள் குடும்பம் ஒளிர வேண்டும் என்பதற்காக தங்களுடைய தனிப்பட்ட புகழையும் சிறப்பையும் குறைத்து, மற்றவர்களின் வளர்ச்சிக்காக தங்களை அர்ப்பணிக்கிறார்கள்.

பெண்களின் இந்த பண்பு "அவர் வளர நான் குறைய வேண்டும்" என்னும் பவுலடிகளாரின் வார்த்தைகளை பிரதிபலிக்கிறது. குடும்பத்தின் ஒளியை அதிகரிக்கவும், கணவனின் புகழை உயர்த்தவும் அவர்கள் தங்கள் தனிப்பட்ட ஆசைகளையும் விருப்பங்களையும் தியாகம் செய்கிறார்கள். இது அவர்களின் "தாழ்ச்சி மற்றும் தியாகம்” எனும் மேலான குணங்களை எடுத்தியம்புகிறது.

இயேசு இந்த பெண்களை சந்திக்கும் போது, அவர்களின் இம்மேலான தியாக உணர்வுகளைப் புரிந்து கொள்கிறார். "ஏன் நீங்கள் அழுகிறீர்கள்?" என்று அவர் கேட்கிறார். இது அவர்களின் உணர்வுகளை மதிக்கும் ஒரு அழைப்பு.

இந்த நிலையிலே நாம் ஒரு பாடத்தை கற்றுக்கொள்கிறோம்: பெண்களின் பங்கு எவ்வளவு முக்கியமானது என்பதை உணர்ந்து கொள்ள வேண்டும். அவர்கள் எவ்வளவு சிறியதாகக் காணப்பட்டாலும், அவர்கள் வாழ்க்கையின் அனைத்து துறைகளிலும் ஒரு மையமாக இருக்கிறார்கள்.

செபம்: அன்புள்ள இயேசுவே! நீங்கள் எருசலேமின் பெண்களை சந்தித்தபோது அவர்களுக்கு அளித்த அன்பையும் ஆறுதலையும் நாங்களும் கொடுக்க விரும்புகிறோம். எங்கள் குடும்பங்களில் மற்றும் சமுதாயங்களில் பெண்களின் முக்கியத்துவத்தை உணர்ந்து, அவர்களை மதித்து நடத்தும் முதிர்ச்சியைத் தாரும். ஆமென்.

9. இயேசு மூன்றாம் முறை விழுகிறார் 

'சகோதரன் நீரின் ஆற்றல்'

 இயேசு மூன்றாம் முறை கீழே விழுகிறார். இந்த தருணம், இயேசுவின் துன்பங்களின் உச்சத்தைப் பிரதிபலிக்கிறது. அவரது உடல் சோர்ந்து போய், காயங்களால் வலியுற்று, மனதிலும் உடலிலும் கடுமையான துன்பங்களை அனுபவித்திருந்தார். ஆனால், இந்த நிலையிலும் அவர் விழுந்த இடத்தில் கிடக்காமல் மீண்டும் எழுந்து தனது பயணத்தை தொடர்கிறார். இந்த நிகழ்வு, நமக்கு ஒரு முக்கியமான பாடத்தை வழங்குகிறது: எத்தகு தடைகள் வந்தாலும், நாம் எப்போதும் எழுந்து தொடர வேண்டும்.**

சகோதரன் நீர்: ஒரு உந்துதலான எடுத்துக்காட்டு; புனித பிரான்சிஸ் அசிசியார் தனது "படைப்புகளின் பாடல்" இல் நீரை "சகோதரன்" என அழைக்கிறார். அவர் கூறுகிறார்: 

"போற்றப்படுபவரே நீர், என் சகோதரன் நீரினாலே!  அவள் அமைதியானவள், உயிரின் ஆதாரமாக இருக்கிறாள்."

நீர் எப்போதும் தனது பாதையில் தொடர்ந்து ஓடுகிறது. அது செல்லும் வழியில் தடைகள் வந்தாலும், அணைகளே கட்டப்பட்டாலும், நீர் தன்னை நிறுத்திக்கொள்ளாது. அது தன் ஆற்றலால் புதிய வழிகளை உருவாக்கி முன்னேறுகிறது. நீர் சாந்தமாக தோன்றினாலும், அதன் ஆற்றல் மிகுந்த போது அது வெள்ளமாக மாறி அழிவையும் ஏற்படுத்தும்.

நீர் எவ்வாறு தனது வழியில் தடைகளை மீறி செல்லுமோ, அதுபோலவே இயேசுவும் விழுந்த இடத்தில் வீழ்ந்தேயிறாமல், மீண்டும் எழுந்து தனது பயணத்தை தொடர்கிறார். இது நமக்கு ஒரு அழைப்பு: விழுந்தாலும் மீண்டும் எழ வேண்டும்; தடைகளை எதிர்கொண்டு முன்னேற வேண்டும்.

நிலை நீர் vs ஓடும் நீர் 

விழுந்து கிடக்கும் நீர் ஒரு குட்டையாக மாறி சாக்கடையாக ஆகிவிடும். ஆனால் ஓடும் நீராக இருக்கும்போது தான் அது நன்னீராக இருக்கும். குளத்தில் அல்லது கிணற்றில் உள்ள நீர் இறைக்கப்படாத வரை அது சுத்தமானதாக இருக்க முடியாது; அது கெட்ட நீராக மாறிவிடும். எந்த அளவுக்கு அந்த நீர் இயக்கப்படுகிறதோ, அந்த அளவுக்கு அது சுத்தமாக இருக்கும்.

"இந்த நதியின் நீர் செல்லும் இடங்களில் எல்லாம், அனைத்து உயிர்களும் வாழும்; மீன்கள் பெருகும்; இந்த நீர் அங்கு சென்றதால், அது குணமடைந்து, எல்லா உயிர்களுக்கும் வாழ்வை அளிக்கும்." (எசேக்கியேல் 47:9)

இயேசுவின் எழுதல் நிலையும் இதையே நமக்கு நினைவூட்டுகிறது: நாம் விழுந்தாலும் அங்கு முடங்கி விடக் கூடாது; எழுந்து நடக்க வேண்டும். வாழ்க்கையில் வரும் சவால்கள் மற்றும் தடைகளை எதிர்கொண்டு, தொடர்ந்து செயல்பட வேண்டும்.

இயேசுவின் தொலைநோக்கு பார்வை 

இயேசுவின் மூன்றாவது வீழ்ச்சி அவரது மனித பலவீனத்தைக் காட்டினாலும், அவர் மீண்டும் எழுந்தது அவரது தொலைநோக்கு பார்வையை வெளிப்படுத்துகிறது. அவர் தனது பயணத்தின் இறுதி நோக்கமாகிய சிலுவைச் சாவில் தான் மனித குலத்தின் மீட்பு என்பதில் உறுதியாக இருந்தார்: அதுபோலவே, நாமும் நமது வாழ்க்கையின் தொலைநோக்கைப் பின்பற்றி செயல்பட வேண்டும்.

வாழ்க்கைப் படிப்பினை 

இயேசுவின் மூன்றாவது வீழ்ச்சி நமக்கு ஒரு அழைப்பாக அமைகிறது: துன்பங்கள் மற்றும் தடைகள் வந்தாலும், நாம் விழுந்த இடத்தில் தளராமல் மீண்டும் எழ வேண்டும்; நமது பயணத்தை தொடர வேண்டும். ஒவ்வொரு தடையும் நம்மை மேலும் வலிமையாக்கும் வாய்ப்பாக எண்ண வேண்டும்.

செபம்:

அன்புள்ள இயேசுவே! நீங்கள் மூன்றாம் முறையாக விழுந்த போதும், ஆற்று நீர் போல மீண்டும் எழுந்தீர், நடந்தீர், முன்னேறிச் சென்றீர். எங்கள் வாழ்க்கையில் வரும் தடைகளை எதிர்கொண்டு, எழுந்து நடக்கும் துணிவையும் ஆற்றலையும் தாரும். உங்கள் பாதையை தொடர்ந்தால் மட்டுமே நாங்கள் உங்கள் மீட்பைப் பெறுவோம். ஆமென்.

10. இயேசு உடைகள் களையப்படுகிறார் 

'சகோதரன் காற்றின் பற்றின்மை'

பத்தாம் நிலையிலே, இயேசு உடைகள் களையப்படுகிறார். இந்த நிகழ்வு, இயேசுவின் அவமானத்தையும், நமது உலகியல் பற்றுக்களையும், எளிமையின் முக்கியத்துவத்தையும் நமக்கு உணர்த்துகிறது. இயேசு தனது உடைமைகளை இழந்து, வெறும் மனிதனாக நிற்கிறார்.

இந்த நிலையில், புனித ஃபிரான்சிஸ் அசிசியார் தனது "படைப்புகளின் பாடல்" இல் காற்றைப் பற்றி கூறும் வார்த்தைகளை தியானிப்போம்:

"போற்றப்படுவீர், என் சகோதரன் காற்றினாலே! அவன் எங்கும் நிறைந்திருக்கிறான்; அவனை யாராலும் பிடிக்க முடியாது."

காற்று, நம்மைச் சுற்றி இருக்கிறது; ஆனால் அதைப் பிடிக்க முடியாது. அதுபோல, உடைமைகள் நம்மைச் சூழ்ந்திருந்தாலும், அவை நிலையானவை அல்ல. இயேசுவின் ஆடைகள் களையப்படும்போது, அவர் வெறும் மனிதனாக நிற்கிறார், மேலும் அவர் படைத்தவரின் கருணையை மட்டுமே நம்பியிருக்கிறார்.

உடைகள் களையப்பட்ட இந்த தருணம், நமக்கு ஒரு முக்கியமான உண்மையைப் போதிக்கிறது: நாம் இந்த பூமியின் உரிமையாளர்கள் அல்ல; அதன் ஒரு அங்கம் மட்டுமே. பூமியில் வாழும் அனைத்து உயிரினங்களும் ஒரே குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவை. நாம் ஆடம்பரங்களையும் உலகியல் ஆசைகளையும் துறந்து, எளிய வாழ்க்கையை வாழ வேண்டும்.

இந்த நிலையிலே நாம், நமது தவறான எண்ணங்களையும், ஆதிக்க மனப்பான்மையையும், சுரண்டும் எண்ணங்களையும் களைந்து, எளிமையையும், படைப்போடு சரியான உறவையும் பேண வேண்டும்.

செபம்: அன்புள்ள இயேசுவே! நீங்கள் ஆடைகள் களையப்பட்டபோது, தாழ்மையுடன் இருந்தீர். நாங்களும் உலகியல் பற்றுக்களைத் துறந்து, எளிமையான வாழ்க்கையை வாழவும், மற்ற உயிரினங்களோடு நல்லுறவைப் பேணவும் எங்களுக்கு உதவி செய்யும். ஆமென்.

11. இயேசு சிலுவையில் அறையப்படுகிறார் 

'நெருப்பும் ஆணியும்'

இயேசு சிலுவையில் அறையப்பட்ட நிகழ்வு, அவரது துன்பத்தின் உச்சத்தை பிரதிபலிக்கிறது. அவருடைய கைகள் மற்றும் கால்களை குத்திய ஆணிகள், மனிதனின் அழிவான மனப்பான்மையை பிரதிபலிக்கின்றன. ஆனால், இந்த ஆணிகள், கடவுளின் திட்டத்தில், அழிவின் கருவியிலிருந்து மீட்பின் கருவியாக மாறுகின்றன. இது ஒரு ஆழமான உண்மையை நமக்கு உணர்த்துகிறது: துன்பங்கள் சரியான வகையில் பயன்படுத்தப்பட்டால், அவை நமது மீட்பிற்கான வாய்ப்பாக மாறலாம்.

தீயின் இரு முகங்கள்:

புனித ஃபிரான்சிஸ் அசிசியார் தனது "படைப்புகளின் பாடல்" இல் நெருப்பை "சகோதரன்" என அழைக்கிறார். தீ, ஒரு பக்கம் அழிவை ஏற்படுத்தும் ஆற்றல் கொண்டது; மற்றொரு பக்கம் ஒளி தரும் மற்றும் சுத்திகரிக்கும் சக்தியையும் கொண்டுள்ளது. தீ சரியான முறையில் பயன்படுத்தப்படும் போது, அது ஆக்கத்தின் கருவியாக செயல்படுகிறது. அதுபோலவே, இயேசுவின் சிலுவைத் துன்பமும், மனிதனின் பாவங்களை சுத்திகரிக்கும் கருவியாக மாறுகிறது.

துன்பங்கள்: அழிவிலிருந்து மீட்பு வரை

நமது வாழ்க்கையில் வரும் துன்பங்கள், முதலில் அழிவாக தோன்றினாலும், அவை சரியான மனப்பான்மையுடன் பயன்படுத்தப்பட்டால், நமக்கு ஆற்றலையும் மாற்றத்தையும் அளிக்க வல்லது. இயேசுவின் காயம் மற்றும் சிலுவைத் துன்பம், அவரது தியாகத்தின் மூலம் உலகிற்கு மீட்பு தருகிறது. அதேபோல, நமது துன்பங்கள் சரியான வழியில் அணுகப்படும் போது, அவை நம்மை மேலும் வலிமையாக்கி, புதிய வாழ்க்கையை உருவாக்க உதவுகின்றன.

அழிவின் கருவி மீட்பாக மாறுதல்: 

ஆணிகள் முதலில் இயேசுவுக்கு வேதனை அளித்தன; ஆனால் அந்த ஆணிகள் சிலுவையைத் துளைப்பதன் மூலம் மீட்பின் அடையாளமாக மாறின. இயேசுவுக்கும் சிலுவைக்கும் இணைப்பை ஏற்படுத்துகின்றன; அவரது உடலை சிலுவையோடு இணைத்து தாங்குகின்றன. இது நமக்கு ஒரு முக்கியமான பாடமாக உள்ளது: துன்பங்களை எவ்வாறு அணுகுகிறோம் என்பதே அவற்றின் விளைவுகளை தீர்மானிக்கிறது. துன்பங்கள் எதிர்மறை விளைவுகளை ஏற்படுத்தினாலும், ஒருவகையில் நம்மை கடவுளோடு இணைக்கும் ஆணிகளாக செயல்படுகின்றன என்பதை மறுக்க இயலாது.

நெருப்பின் தன்மையும் இதுவே; அது அணுகப்படும் நோக்கம் கொண்டு அது அழிக்கவும் முடியும்; சுத்திகரிக்கவும் செய்யும். அதை சரியான முறையில் பயன்படுத்தினால், அது புதிய உருவாக்கத்திற்கும் வழிவகுக்கும்.

வாழ்க்கையின் படிப்பினை:

இயேசுவின் சிலுவைப் பாதையின் இந்த நிலை நமக்கு ஒரு அழைப்பாக உள்ளது: நமது துன்பங்களை வாழ்க்கை தரும் அனுபவங்களாக மாற்ற வேண்டும். நாம் எதிர்கொள்ளும் சவால்கள் மற்றும் துயரங்கள், நம்மை மேலும் வலிமையாக்கும் வாய்ப்பாக மாற வேண்டும். ‘அழிவின் கருவிகளை மீட்பின் கருவிகளாக மாற்றுவது’, கடவுளின் திட்டத்தில் உள்ள ஆழமான உண்மை. பவுலடிகளார் இதற்கு ஒரு மாபெரும் எடுத்துக்காட்டு.

செபம்:

அன்புள்ள இயேசுவே! நீங்கள் சிலுவையில் காயமடைந்தபோது எவ்வாறு உமது துன்பங்களை உலகின் மீட்பிற்காக மாற்றினீர்கள் என்பதைப் பார்த்து, எங்களுக்கும் அதற்கான அறிவையும் மனப்பக்குவத்தையும் அளித்தருளும். எங்கள் வாழ்க்கையில் வரும் துன்பங்களை சரியான முறையில் அணுகி, அவற்றை எங்களின் வாழ்விற்கு வழிவகுக்கும் அனுபவங்களாக ஏற்கும் மனப்பக்குவத்தைத் தாரும். ஆமென்.

12. இயேசு சிலுவையில் இறக்கிறார் 

'சகோதரி மரணத்தில் மகிழ்வு'

இயேசு சிலுவையில் இறக்கும் இந்த தருணம், மரணத்தின் உண்மையான அர்த்தத்தை நமக்கு வெளிப்படுத்துகிறது. மரணம் என்பது ஒரு முடிவல்ல; அது ஒரு புதிய தொடக்கம். இயேசுவின் இறப்பு, மனித குலத்தின் மீட்பாக மாறியது. இது மரணத்தை ஒரு அச்சமூட்டும் ஒரு நிகழ்வாக அல்லாது, வாழ்க்கையின் மறுசுழற்சியாகக் காண வேண்டியதைக் கற்றுக்கொடுக்கிறது. 

இயற்கையின் சுழற்சிகள்: 

இயற்கையில் "மரணம்" என்று ஒன்று இல்லை. இயற்கையில் நிகழ்வதெல்லாம் சுழற்சிகள் மட்டுமே. ஒரு பொருள் தன்னுடைய வடிவத்தை இழந்து, வேறு ஒரு வடிவமாக உருமாறுகிறது. மரணத்திற்குப் பிறகும் உயிரின் ஆற்றல் மற்றொரு வடிவத்தில் தொடர்கிறது. அனைத்து இயற்கை படைப்புகளிலும் இந்த சுழற்சியின் நடைமுறையை நாம் காணலாம். இன்றைய அறிவியலும் இதையே மொழிகிறது “ஆற்றலை ஆக்கவோ அழிக்கவோ முடியாது.”

இயேசுவின் இறப்பும் இதே சுழற்சியின் ஒரு பகுதியாகும். அவரது இறப்பு, மனித குலத்தின் மீட்பாக மாறியது. சிலுவையில் அவர் தன் உயிரை இழந்தாலும், அதன் மூலம் உலகத்திற்கு மீட்பு கிடைத்தது. இது மரணத்தை ஒரு புதிய வாழ்க்கையின் தொடக்கமாக மாற்றும் கடவுளின் திட்டத்தை வெளிப்படுத்துகிறது.

புனித ஃபிரான்சிஸ் மற்றும் சகோதரி மரணம்: 

புனித ஃபிரான்சிஸ் அசிசியார் மரணத்தை ஒரு எதிரியாக அல்லாது, "சகோதரி மரணம்" என அழைத்து, அதை மகிழ்ச்சியுடன் ஏற்றுக்கொண்டார். அவர் மரணத்தை வெறுக்கவில்லை; மாறாக, அது வாழ்க்கையின் சுழற்சியில் உள்ள ஒரு இயல்பான நிகழ்வாகக் கருதினார். அவர் தனது "படைப்புகளின் பாடல்" இல் கூறுகிறார்: "ஒரு உயிரும் சகோதரி மரணத்தின் பிடியிலிருந்து தப்பிக்க முடியாது." அவருக்கு மரணம் என்பது பயமூட்டும் ஒன்றல்ல; அது கடவுளின் திட்டத்தில் உள்ள ஒரு அற்புதமான நிகழ்வு. 

இயேசுவின் மனப்பாங்கு: 

இயேசுவும் இதே மனப்பாங்குடன் இருந்தார். அவர் தனது சிலுவைச் சாவை விரும்பி ஏற்றுக்கொண்டார், ஏனெனில் அவர் தனது இறப்பு மனித குலத்தின் மீட்பாக மாறும் என்பதை அறிந்திருந்தார். அவரது இறப்பு, உயிர்த்தெழுதலின் மூலம் உலகிற்கு புதிய வாழ்வை வழங்கியது. இது மரணத்தை வெறும் முடிவாக அல்லாது, மீட்பின் தொடக்கமாக மாற்றியது.

நமது வாழ்வில் மரணத்தின் அர்த்தம்:

நாம் இயற்கையின் செயல்பாடுகளை உற்று நோக்கினால், மரணம் என்பது ஒரு மாற்றம் மட்டுமே என்பதை புரிந்துகொள்ளலாம். மரணம் என்பது அழிவு அல்ல; அது மறுசுழற்சியின் தொடக்கம். நாமும் இந்த கண்ணோட்டத்துடன் வாழ்ந்தால், எந்த நொடியிலும் மரணத்தை அச்சமின்றி சந்திக்க முடியும். இந்த நிலை நமக்கு ஒரு அழைப்பாக உள்ளது: மரணத்தை அஞ்சாமல் வாழ்வின் மறுசுழற்சியாகக் காண வேண்டும்; உயிரின் சுழற்சிகளை மதித்து, அன்பு மற்றும் பரிவுடன் வாழ வேண்டும்.

செபம்:

அன்புள்ள இயேசுவே! நீங்கள் சிலுவையில் இறந்தபோது நீர் காட்டிய மனப்பாங்கு நாங்களும் பெற்றிட அருள்தாரும். உங்கள் தியாகத்தின் மூலம் நாங்கள் கற்றுக் கொள்ளவேண்டும்; உயிரின் சுழற்சிகளை மதித்து, அன்புடன் வாழவும் எங்களுக்கு உதவி செய்யும். ஆமென்.

13. இயேசு சிலுவையிலிருந்து இறக்கப்படுகிறார் 

'தாயின் மடியும் - பூமியின் மடியும்'

இயேசுவின் உடல் சிலுவையிலிருந்து இறக்கப்பட்டு, அன்னை மரியாளின் மடியில் வைக்கப்படும் இந்த தருணம், மரணத்தின் புனிதத்தையும், தாய் பூமியின் அருளையும் ஆழமாக சிந்திக்க அழைக்கிறது. இயேசுவின் உடலை அன்னை மரியாள் தனது மடியில் தாங்குவது போல, ஒவ்வொரு உயிரின் இறப்பிற்குப் பின்பாக நமது உடலும் தாயாம் பூமியின் மடியில் கிடத்தப்படுகிறது. 

தாய் பூமியின் மடி:

பூமி, நம்முடைய வாழ்க்கையின் ஆரம்பத்திலிருந்து இறுதிவரை நம்மை தாங்கும் அன்னையான பூமித்தாய். நாம் பிறக்கும் போது நம்மை வளர்க்கிறது; நாம் வாழும் போது நம்மை பாதுகாக்கிறது; இறந்த பின்பும் தனது மடியில் அமைதியாக நம்மை ஏற்றுக்கொள்கிறது. அமைதி மற்றும் பொறுமையுடன், பூமி அனைத்து உயிர்களையும் தாங்கி நிற்கும் அன்பான தாயாக செயல்படுகிறது. 

இயேசுவின் உடல் அன்னை மரியாளின் மடியில் சாய்ந்திருப்பது, தாய்மையின் அன்பையும் தாங்கும் சக்தியையும் பிரதிபலிக்கிறது. அதேபோல, இறுதியில் பூமி நம்மை தனது மடியில் ஏற்கும்போது, அது ஒரு முடிவாக அல்லாது, ஒரு புதிய தொடக்கமாக மாறுகிறது. 

உடலின் கண்ணியம்:

கிறிஸ்தவ புரிதலின்படி, நம் உடல் உயிர்த்தெழுதலுக்குத் தயாராக உள்ளது. இயேசுவின் உடல் சிலுவையிலிருந்து இறக்கப்பட்டு, அன்னை மரியாளின் மடியில் வைக்கப்படும் இந்த தருணம், உடலின் கண்ணியத்தை போற்றுகிறது. நமது உடலும் ஆன்மாவும் கடவுளால் படைக்கப்பட்டவை; அவற்றுக்கு மரியாதை செலுத்த வேண்டும். 

மரணத்தின் அர்த்தம்:

இயற்கையில் "மரணம்" என்பது ஒரு முடிவல்ல; அது மாற்றத்தின் தொடக்கம். ஒரு விதை மண்ணில் புதைக்கப்பட்டால் அது அழியவில்லை; மாறாக, அது வளர்ந்து புதிய மரமாகிறது. அதுபோலவே, மரணம் என்பது மறுசுழற்சியின் ஒரு பகுதியாகும்—ஒரு புதிய வாழ்க்கைக்கு வழிவகுக்கும் நிகழ்வு. 

வாழ்க்கையின் பாடம்:

இயேசுவின் உடல் அன்னை மரியாளின் மடியில் சாய்வது, மனிதருக்கும் இயற்கைக்கும் இடையேயான உறவை நினைவூட்டுகிறது. நாம் இயற்கையிலிருந்து வந்தோம், இயற்கையில் வாழ்கிறோம், இறுதியில் இயற்கைக்கே திரும்புகிறோம். இந்த சுழற்சியை புரிந்துகொண்டு, இயற்கையை மதித்து அதன் அருளுக்கு நன்றி செலுத்த வேண்டும். “மனிதனே நீ மண்ணாக இருக்கின்றாய், மண்ணுக்கே திரும்புவாய்”

செபம்: 

அன்புள்ள இயேசுவே! உமது உடல் அன்னை மரியாளின் மடியில் அமைதியாக ஓய்வு கொண்டது போல, நாங்களும் தாய் பூமியின் அருளை உணர்ந்து அதன் சுழற்சிகளுக்கு மதிப்பளிக்க எங்களுக்கு உதவி செய்யுங்கள். எங்கள் உடல் மற்றும் ஆன்மா உயிர்த்தெழுதலுக்குத் தயாராக இருக்கும் மனப்பக்குவத்தைத் தாரும். ஆமென்.

14. இயேசு கல்லறையில் வைக்கப்படுகிறார் 

'விதைக்கப்படும் இயேசு'

இயேசுவின் உடல் கல்லறையில் வைக்கப்படும் இந்த தருணம், மரணத்தின் ஆழ்ந்த அர்த்தத்தையும், உயிர்த்தெழுதலின் நம்பிக்கையையும் நமக்கு உணர்த்துகிறது. இயேசுவின் கல்லறை, ஒரு முடிவாக அல்லாது, புதிய வாழ்க்கையின் தொடக்கமாக மாறுகிறது. இயேசு புதைக்கப்படவில்லை; விதைக்கப்படுகிறார். இவ்விதைப்பு புதிய வாழ்க்கையை உருவாக்கும் சுழற்சியின் அடையாளமாக அமைகிறது. 

மரணம்: ஒரு புதிய தொடக்கம்

இயேசு கல்லறையில் அமைதியாக உறங்கும் போது, மரணம் என்பது ஒரு முடிவல்ல; அது மறுசுழற்சியின் தொடக்கம் என்பதை நாம் உணர்கிறோம். இயற்கையிலும் இதே உண்மையை காணலாம். ஒரு விதை மண்ணில் புதைக்கப்பட்டால் அது அழியவில்லை; மாறாக, அது வளர்ந்து ஒரு புதிய மரமாகிறது. மரணம் என்பது அழிவு அல்ல; அது மாற்றத்தின் ஆரம்பம். 

சகோதரன் சூரியன் மற்றும் உயிர்த்தெழுதல்: 

புனித ஃபிரான்சிஸ் அசிசியார் தனது "படைப்புகளின் பாடல்" இல் சூரியனை "உன்னதமானவரின் சாயலைத் தாங்கி நிற்பவன்" எனக் குறிப்பிடுகிறார். சூரியன் ஒளியையும் வெப்பத்தையும் வழங்கி உலகிற்கு புதிய நாளை உருவாக்குகிறது. அதுபோல, இயேசுவின் கல்லறை இருளில் இருந்து உயிர்ப்பு எனும் விடியலின் ஒளியை நோக்கி வழிநடத்துகிறது. சூரியன் உதிக்கும் போது அன்றைய தினம் புதியதாகத் தோன்றுவது போல, இயேசுவின் உயிர்த்தெழுதல் உலகிற்கு புதிய வாழ்வை அளிக்கிறது. 

நம்பிக்கை மற்றும் புதுப்பித்தல்:

இயேசுவின் கல்லறை நமக்கு நம்பிக்கையை வழங்குகிறது. அது நம்மை நினைவூட்டுகிறது: மரணம் என்பது ஒரு தற்காலிக நிலை; அதன் பின்னால் உயிர்த்தெழுதலின் ஒளி உள்ளது. இது நம்முடைய வாழ்க்கையிலும் பொருந்தும்—நாம் சந்திக்கும் சவால்கள் மற்றும் துன்பங்கள் கூட புதிய தொடக்கங்களுக்கு வழிவகுக்கும்.

வாழ்க்கையின் பாடம்:

இந்த நிலை நமக்கு ஒரு அழைப்பாக உள்ளது: நம் வாழ்க்கையிலும் சுற்றுச்சூழலிலும் புதுமைகளை உருவாக்க வேண்டும். இயற்கையின் சுழற்சிகளை மதித்து, அதன் அருளுக்கு நன்றி செலுத்த வேண்டும். மரணத்தை அச்சமின்றி சந்தித்து, அதை வாழ்வின் மறுசுழற்சியாகக் காண வேண்டும்.

செபம்:

அன்புள்ள இயேசுவே! நீர் கல்லறையில் அமைதியாக உறங்கும்போது, எங்களுக்கு உயிர்த்தெழுதலுக்கான நம்பிக்கையைத் தாரும். இந்த உலகம் புதுப்பிக்கப்படட்டும்; நாங்களும் உம் ஒளியைப் பிரதிபலிக்கும் கருவிகளாக மாற உதவி செய்யும். கல்லறையில் விதைக்கப்ப்ட்ட நீர் இன்று திருச்சபை எனும் ஆலமரமாய், ஈராயிரம் ஆண்டுகளாய் நிலைத்திருக்கிறீர். அதன் விழுதுகள் நாங்களும், புதிய தொடக்கங்களை ஏற்படுத்த ஆற்றலைத் தாரும். ஆமென்.

முடிவுரை

'வாழ்வின் தொடக்கம்'

புனித அசிசி பிரான்சிஸின் படைப்புகளின் கீதத்தை அடிப்படையாகக் கொண்ட இந்த சிலுவைப் பாதையில், கிறிஸ்துவின் துன்பங்களை அனைத்துப் படைப்புகளுடனும் இணைத்து ஒரு ஆழமான பயணத்தை மேற்கொண்டோம். ஆதவன் கீதத்தின் எண்ணூற்றாண்டு நிறைவைக் கொண்டாடும் இத்தருணத்தில், சிலுவைப் பயணத்தில் நாம் செல்லும்போது, பிரபஞ்சத்தின் அழுகுரலுக்கும், அவற்றின் சமநிலைத்தன்மையில் நம் வாழ்விற்கான படிப்பினைகளுக்கும்" செவிசாய்த்தோம்.

அனைத்துப் படைப்புகளும் கிறிஸ்துவின் துன்பத்திலும் உயிர்த்தெழுதலிலும் பங்கேற்கின்றன என்பதை நாம் உணர்ந்தோம். அசிசியாரின் உயிர்களின் கீதம் நமக்கு நினைவூட்டுவது இதுதான்: 'மனிதர்களாகிய நாம் படைப்பின் கூறுகளின் மீது சார்ந்திருக்கிறோம்; அதேபோல் அவையும் நம் மீது சார்ந்திருக்கின்றன'. முதற்பாவத்தினால் முறிவுற்ற இந்த உறவு, கடவுளின் அவதாரத்தின் மூலம் மறுமலர்ச்சி பெறுகிறது.

அண்ணல் அசிசியின் கண்ணோட்டத்தில் நாம் இயற்கையை அணுகினால், "படைப்பின் பிரபஞ்சக் குடும்பத்திற்குள்" நுழைகிறோம். அங்கு அனைத்து உயிர்களும் தங்கள் படைப்பாளருக்குத் வணக்கம் செலுத்துகின்றன - துன்பத்தின் மூலம் கூட அவை உயிர்த்தெழுதலின் வாக்குறுதிக்காகக் காத்திருக்கின்றன.

திருத்தந்தை பிரான்சிஸ் நமக்கு இவ்வாறு நினைவூட்டுகிறார்: "புனித ஃபிரான்சிஸ் பாதிக்கப்படக்கூடியவர்களுக்கான கவனிப்பிற்கும், மகிழ்ச்சியுடன் மற்றும் உண்மையாக வாழும் ஒருங்கிணைந்த சூழலியலுக்கும் சிறந்த எடுத்துக்காட்டு... இயற்கை மீதான அக்கறை, ஏழைகளுக்கான நீதி, சமூகத்திற்கான அர்ப்பணிப்பு மற்றும் உள் அமைதி ஆகியவற்றுக்கு இடையேயான பிரிக்க முடியாத பிணைப்பை அவர் நமக்குக் காட்டுகிறார்."

எனவே, அசிசியார் அறிமுகம் செய்த சிலுவைப்பாதையை இயற்கையோடு ஒன்றிணைந்து வாழ்வில் பயணிக்க அணியமாவோம். கிறிஸ்துவின் பாதையில் பயணிக்கும் நாம் இயற்கையையும் நேசித்து, பாதுகாத்து, பேணி காப்போம். ஆமென்.